Het verkeerde ’drankje’ even omruilen: dat kan niet zomaar
Het is deze week prachtig weer geweest. Misschien heb je vandaag wel even heerlijk op een terras gezeten. Heerlijk in de zon. Gezellig met een vriend of vriendin.
Maar wat gebeurde er: de ober bracht voor jou een drankje dat je niet had besteld.
Nu is dat snel goed te maken.
Even snel omruilen. En je kun weer genieten.
Van de mensen met wie je samen bent. Maar ook van alle mensen om je heen.
Ik dacht vandaag: daar is ons leven mee te vergelijken.
Het liefst zit je in de zon, kies je zelf je plek, jij bepaalt de tijd, en bovenal: jij bestelt wat je lekker vindt.
Was het echte leven maar zo.
Hoe vaak verloopt ons leven heel anders dan jezelf gehoopt had.
Dit leven is niet maakbaar.
Het verkeerde ’drankje’ even omruilen is er niet bij.
In een laatste gesprek van Jezus met een paar van Zijn discipelen, vergelijkt Jezus de zware tijd die komen gaat met het drinken uit een beker. Een beker gevuld met een bittere drank. Hij is daar niet blij mee. Ziet er vreselijk tegenop.
In een gebed tot God vraagt Hij: laat deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan. Want als er een is die de drank door iets anders kan vervangen is het God.
Gelukkig hebben de discipelen al eerder gezegd dat zij koste wat het kost bij Hem zullen blijven.
Jezus heeft toen gezegd dat zij geen flauw idee hadden wat Hem te wachten stond.
Mensen kunnen geweldig met je meeleven en alles beloven.
Maar niemand kan mijn beker overnemen.
Jezus leert: dat kan alleen God.
En dan kan alles toch nog heel anders gaan dat wij gehoopt en verwachten hadden.
En al staat God niets in de weg: Gods wegen zijn hoger dan onze wegen, Zijn gedachten hoger dan onze gedachten.
Dat zegt de Bijbel
Dan moet je die andere weg noodgedwongen gaan:
Dat vraagt om vertrouwen op God. Het vraagt vertrouwen van een mens, vooral geloof. Geloof dat Gods weg uiteindelijk toch goed is.
En dat is voor jou en voor mij een enorme worsteling.
De dichter van Psalm 16 schrijft dit over God: bij wie mijn levensweg een heilsweg wordt.
Hoe gaat je zoiets lukken?
Let op hoe het Jezus is vergaan: Hij moest die bittere beker drinken. Zijn weg was de weg naar het kruis.
Wie op God vertrouwt, komt ondanks het moeten gaan van een zware weg: nooit bedrogen uit.
Onze eigen beker drinken, dat is ook de beker van het verdriet onder ogen zien, onze lichamelijke en mentale angsten, de pijn van eenzaamheid, afwijzing, verlatenheid en verbittering. En nogmaals: Wie wil deze beker, net zoals Jezus in eerste instantie wilde, niet aan zich voorbij laten gaan? Maar Jezus bad uiteindelijk tot zijn Vader ‘Niet mijn wil, maar uw wil geschiedde.’
Zo kan juist door onze tranen heen onze beker ook een beker van vreugde worden.
Trouwens: God geeft ook vrienden. Ook Jezus stierf niet alleen. Bij het kruis stonden zijn moeder en vrienden.
Als we ons vertrouwen stellen op God, als we elkaar bij de hand houden, als we elkaar steunen bij verdriet, bij de dood van een familielid bijvoorbeeld of als we het lijden van anderen verlichten door het gezamenlijk te dragen, wordt steeds meer die zware weg een levensweg.
Te midden van leed kan er zo ook diepe vreugde zijn.
Ik ga Gods weg nooit alleen.
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee