In het kleine dorpje Apaetuko in de provincie Turkana werd, net voordat in Nederland de zomervakantie begon, een driedaagse conferentie gehouden voor voorgangers uit Kenia. In dit dorpje woont een oude vrouw die haar hele leven gewijd heeft aan de gemeenschap, waarbinnen ze altijd gewoond heeft. Met het verstrijken van de jaren is haar familie geleidelijk aan weggetrokken. Zij blijft. Op haar hoge leeftijd is ze eenzaam. Ze leidt een teruggetrokken bestaan en heeft weinig contact. 

Op een dag hoort ze dat in haar anders altijd zo rustige dorp, waar niets te beleven valt, iets staat te gebeuren. Er zal een driedaagse conferentie gehouden worden voor voorgangers. Deze conferentie wordt georganiseerd door de Chesegem Ministry in samenwerking met NET Foundation. Het doel van deze conferentie is om voorgangers extra bagage mee te geven, zodat ze hun ambtelijk werk in hun gemeenten beter kunnen uitvoeren. De meesten van hen hebben nooit een gedegen theologische opleiding kunnen doen, omdat dit te duur is en ook omdat het qua afstand niet te doen is. Nu komt de ‘opleiding’ naar hen toe. 

Nieuwsgierigheid drijft deze vrouw op de eerste conferentiedag naar de kerk, waar ze stil achterin gaat zitten. Gretig luistert ze naar de lezingen en het onderwijs dat daar gegeven wordt. De aanwezige voorgangers, veelal jonger dan deze vrouw, kijken haar nieuwsgierig aan. Tot verbazing van allen neemt ze actief deel aan het programma. Ze voelt zich als een vis in het water en discussieert mee over de onderwerpen die besproken werden. De conferentie staat in het teken van zending. De eerste dag ligt de nadruk op God Die zendt, de tweede dag gaat het over Jezus’ kijk op zending. De laatste dag gaat het over de apostelen en zending. 

De volgende twee conferentiedagen is ze er weer. Ze zit weer op haar inmiddels vertrouwd geworden plekje, achterin de kerk. Het hoogtepunt van deze conferentie is de zondagse kerkdienst. Ook daar is ze. De dorst naar kennis en het werk van de Heilige Geest is in haar ogen te lezen. Ze absorbeert het onderwijs als een spons. 

Ter afsluiting van de conferentie worden de certificaten van deelname uitgereikt. Als haar naam wordt genoemd, barst de zaal uit in een daverend applaus en iedereen juicht. Het ultieme bewijs dat je nooit te oud bent om te leren en je te verdiepen in geestelijke zaken. Ondanks haar hoge leeftijd is haar geest nog jong en heeft ze een onverzadigbare honger naar kennis. Ze blijft een trouw lid van de PEFA-kerk in Apaetuko.

Haar aanwezigheid werd een bron van inspiratie voor anderen uit haar gemeenschap die zoeken naar zingeving in hun eigen leven. Na het bijwonen van deze conferentie over zending, brengt ze het in de praktijk door anderen (zonder woorden) op te wekken. Misschien wel zonder dat ze het zelf in de gaten heeft.